از دیده اگر چه خون دل افشاندی
آن روز تمام کوفه را لرزاندی
ای دخت علی! هیمنۀ کوفی‌ها
می‌ریخت به هر خطابه که می‌خواندی
به لبش حرف عسل، صحبت احلیٰ دارد
دومین قاسم زهراست، تماشا دارد
در دلش آرزوی شیر شدن می‌جوشد
در رگ و ریشۀ او خون حسن می‌جوشد
ای بادۀ وصال تو احلی من العسل
بشتاب ای عمو که بگیری مرا بغل
خوشحال باش، ازرق شامی شکست خورد
دیگر نمانده بین شجاعان کوفه یل
فرش خون پهن شده بر بدنت
غارت نیزه شده پیرهنت
پاره پاره پیکری مانده ز تو
دانه دانه شده تسبیح تنت
بین میدان قاسم است یا ماه تابان آمده؟
سیزده ساله‌ترین پیر جوانان آمده
بس که با هیبت رسیده، من نفهمیدم دگر
یک تنه او آمده یا کل گردان آمده
به لبت غیر ثنا گفتن معبود نبود
در صدای تو به جز نغمۀ داوود نبود
راه افتادی و من پشت سرت می‌گفتم
تازه داماد حرم، رفتن تو زود نبود
ای عمو من پسر فاتح جنگ جملم
نوۀ شیر خدا، ساقی جام عسلم
داده حق، تحت غمت سلطنت لم یزلم
عاشقِ کشته شدن، برسر عهد ازلم
کبوتریم و پی دانۀ امام حسن
رسیده‌ایم در خانۀ امام حسن
تمام مردم این شهر، شهرت ما را
شناختند به دیوانۀ امام حسن
بر فراز دست خورشید، آفتاب دیگری است
هر علی از نور حیدر بازتاب دیگری است
فرق دارد با علی اکبر به میدان رفتنش
اضطراب اهل خیمه اضطراب دیگری است
چنان ربابۀ مضطر توکلی باید
به حلق پارۀ اصغر توسلی باید
عزیز فاطمه، آهسته‌تر قدم بردار
دعا به مادر او کن، تحملی باید
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
