هر آن کس به تو مبتلا می‌شود

 ز دنیا و عقبا جدا می‌شود

 و سنگی که باشد بدون بها

به لطف نگاهت طلا می‌شود

برای گفتن از تو سخن  نمی‌‌ماند

که روضه‌ات به دل انجمن نمی‌‌ماند

چه کرده است به اعضای دَرهَمَت شمشیر

که بر سیاهی زلفت شکن نمی‌‌ماند

تو آمدی علی بشود حاصل حسین

باشد سه جور آینه در منزل حسین

تلفیقی از نبوت محض و امامتی

ای شامل پیمبر و‌ ای شامل حسین

قُنداقه را حسین گرفت و ‌نگاه کرد

این گونه آفتاب تبسم به ماه کرد

با خندۀ پیمبری‌اش از همان نخست

حال حسین را علی‌اش رو به راه کرد

با طعم خنده‌های تو دنیا از این به بعد

نشناخت فصل فصل سر از پا از این به بعد

ای خوش به حال اهل مدینه که شد عیان

در چهرۀ تو حضرت زهرا از این به بعد

تیر آه از نهاد پدر در بیاورد

وقتی سر از گلوی پسر در بیاورد

بی شک برای بردن زیر گلوی تو

حق دارد اینکه تیر سه پر در بیاورد

ای خوش آن عاشق که یارش در بر است

پای تا سر محو روی دلبر است

ای خوش آن عاشق که اندر کوی یار

جان سپارد در خم ابروی یار

بانگ واویلا شد از اهل حرم

تا به عرش کبریایی دم به دم

لشکر اندر شیون و طفلان غمین

نالۀ زینب شنیدی شاه دین

نبی ما محمد گاه گاهی

به اقلیم یمن بودش نگاهی

ندانم اندر آن صحرا چه دیدی

کزو بوی خدا را می‌شنیدی

ای که در پیکر خونین شریعت، جانی

جان فدای تو که هم جانی و هم جانانی

کشتۀ راه خدا، سید و شاه شهدا

افتخار بشر و تاج سر انسانی