بی تو در بین حرم بانگ عزا افتاده

وای قاسم، عوضِ وا عطشا افتاده

چاره‌ای کن که نمانند به رویِ دستم

عمه‌ات از نفس و نجمه ز پا افتاده

کار، کارِ نظر شومِ حرامی‌ها بود

اگر این لالۀ انگشت نما افتاده

به دلم ماند عمو نَه، که بگویی بابا

لبت از زمزمه و خنده چرا افتاده؟

خیز شاید کمکِ لرزش پایم باشی

کارم از رفتن اکبر به عصا افتاده

شده دشوار تماشای تو از سمت حرم

چقَدَر سنگ میانِ تو و ما افتاده

لشگری قصد طواف تو رسید و رد شد

بدنی حال در این سعی و صفا افتاده

دست در زیرِ تنت برده‌ام و می‌پرسم

بین این ساقه چرا این همه تا افتاده؟

قد کشیدی کمی از پا و کمی از سینه

بینِ اندام تو این فاصله‌ها افتاده

هرکجا تاخته اسبی کمی از تو رفته

لخته خونت همه جا در همه جا افتاده

کاکُلَت کنده شد و حرمله در مُشتَش برد

اثر پنجۀ او در سر و پا افتاده

می‌برم تا درِ خیمه قد و بالایت را

چند عضوی ز تو ای وای کجا افتاده؟

ای ضریحِ حسنم، زود مُشَبَّک شده‌ای

در حرم با تو دمِ واحسنا افتاده