همراه با امام حسین (ع) از مدینه تا کربلا

هنگامی که ‌ آن‌ حضرت‌ عزم رفتن به‌ سمت کوفه‌ کردند، فَرَزْدَق‌ -‌ از شعرای‌ نامی‌ آن‌ عصر - با آن‌ حضرت‌ برخورد نمود‌ و عرض‌ کرد: ای‌ پسر رسول‌ خدا! چگونه‌ به‌ اهل‌ کوفه‌ اعتماد می‌نمایی

هنگامی که ‌ حضرت‌ سید الشّهدا (ع) آهنگ‌ رفتن به‌سوی‌ عراق‌ را نمودند، در مکّه‌ مکرّمه‌ سخنرانی کردند که مردم همه ایستادند که به سخنان ایشان گوش فرا دهند سخنان ایشان به شرح زیر است.

امام حسین (ع) در شرایط اضطراری از مکه خارج شدند و به سوی کوفه حرکت کردند ایشان حتی فرصت نکردند منتظر نامه مسلم بن عقیل از کوفه باشند.

هیچ‌کس مجاز نیست عمل حج را نیمه‌تمام رها کند و اگر کسی احرام ببندد بر او واجب است تا پایان کار اعمال را انجام دهد و تنها در موارد خاصی هست که می‌شود حج را تبدیل به عمره کرد .

امام (ع) از بطن حرکت کرد و رفت تا به شراف رسید، هنگام سحر بود که دستور داد جوانان تمامظرف‌های خود را آبگیرى کنند، وسط روز بود شنید مردى از یارانش تکبیر می‌گوید.

امام حسین وارد نینوا شدامام حسین (ع) می‌خواستند یاران خود را از سپاه حر جدا کند، حر نیز مانع می‌شد و می‌خواست آنان را به سمت کوفه برگرداند، آنان هم امتناع می‌کردند.

پس از مرگ معاویه یزید برای مشروعیت دادن به خلافت خود به والی‌های خود دستور داد که از مردم باز بیعت بگیرند. او تاکید داشت که از امام حسین (ع) بیعت گرفته شود ویا کشته شود.

امام حسین (ع) پس از آنکه بیعت با یزید را رد کردند مدینه را به سمت مکه ترک کردند.

امام حسین (ع)پس از شنیدن تهدید یزید از والی مدینه با مدینه وداع کردند.

اولین نامه‌هایی که شیعیان برای دعوت امام حسین (ع) به کوفه فرستادند در دهم ماه رمضان به دست ایشان رسید؛ رسیدن نامه‌های کوفیان تا چهاردهم ماه مبارک رمضان ادامه داشت و امام بعد از سکوت چند روزه بالاخره پاسخ نامه کوفیان را دادند.

با نگاهی به تاریخ، در می‌یابیم که معاویه از مکر و شیطنت ویژه‌ای برخوردار بود.

وضعیت حکومت و موضع گیرى مردم و موقعیت امام حسین (ع) با حکومت در زمان معاویه با زمان یزید از جهات عدیده‏اى متفاوت بود

معاویه در زمان امام حسین (ع) جنایت کرد و صلحنامه ای که با امام حسین مجتبی (ع) به آن عهد کرده بود زیر پا نهاد.

مقابله امام حسین (ع) با حکومت طاغوت، منحصر در سال آخر زندگانی ایشان و در زمان یزید نیست