حالا که دیگر جا نماندم اربعین را

می‌بوسم از جان جای جای این زمین را

این خاک که این روزها بوسیده در راه

صحن کف پاهای یاری نازنین را

برگشته‌ام به کرببلا یا اخاالغریب

بی تو دگر فتاده‌ام از پا اخاالغریب

قدّم ز غصه‌های تو شد تا اخاالغریب

بعد از تو نیست خیر به دنیا اخاالغریب

اگرچه شعله کشیدی تمام هستم را

دوباره لطف نگاهت گرفت دستم را

دلم گرفته برایت، چرا نمی‌خیزی؟

رسیده‌ام به کنارت، به پا نمی‌خیزی؟

اربعین ای کاش میلیون‌ها نفر

با لباس مشکی و چشمان تر

با ظهور مهدی صاحب زمان

همچونان سیلی خروشان، بی امان

آه از‌ این روزگار پر حسرت

آه از‌ این سرنوشت، آه از غم

باز دوری دوباره دلتنگی

بازهم بغض و گریۀ نم نم

ای حسینی که تنت بر خاک و بر نی شد سرت

آمد از شام بلا با حال مضطر، خواهرت

خوب بنگر ‌ماجرای کوچه را در من ببین

مثل بابا دست من بسته، رخم چون مادرت

عاشق کماکان در مسیر اربعین است

از هر کجا باشد سفیر اربعین است

آه و دم مولا نباشد آدمی‌نیست

پس آدمیت سخت، گیر اربعین است

خوب و بد پشت سر قافله راه افتاده

هر که شد عاشق‌ این سلسله راه افتاده

نامسلمان و مسلمان به حرم می‌آیند

هر زن و مرد ز هر فاصله راه افتاده

نشسته‌ام به مزارت نه بر مزار خودم

سیاه پوش تو‌ام نه که سوگوار خودم

تو زیر خاکی و من خاک بر سرم ریزم

که سینه چاکی و من خاک بر سرم ریزم

ای حامیان مکتب هل من معین سلام

جاماندگان قافلۀ اربعین، سلام

قومی‌پیاده بر حرم یار می‌روند

حسرت کشان قبر‌ امام مبین سلام