باز در سینه‌ها صفا پخش است
نوری از جلوۀ خدا پخش است
نور انوار کربلا پخش است
عطر یاس است در فضا پخش است
دلی دارم و خانۀ بوتراب است
سری دارم و خاک عالیجناب است
عوض کرده روز و بم جای خود را
که ماهی دمیده پر از آفتاب است
آغاز می‌کنم سخنم را به نام ماه
دم می‌زنم دوباره ز لطف مدام ماه
سر می‌زنم به دور سرایش تمام سال
شعبان که می‌شود به خدا در تمام ماه
درون سینه دارد جا ابالفضل
حضور عشق در دل‌ها ابالفضل
عجب گفتند «یکفی بالاشاره»
در این دنیا و آن دنیا ابالفضل
او با تـو که تمرین منظم می‌کرد
تصویر جوانی‌اش مجسم می‌کرد
اما عجبا که ذوالفقار حیدر
در پیش غضب‌های تـو سر خـم می‌کرد
ابالفضلش چنان باشد که این زن اینچنین باشد
فقط عباس او کافی ست تا ام‌البنین باشد
همانطوری که تنها فاطمه گشته حسین‌آور
فقط این زن توانسته ابالفضل آفرین باشد
مادرم در گوش من خوانده است:«یا ام البنین»
ذکر من تا روز محشر هست:«یا ام البنین»
هرکسی که توبه‌اش در محضر ربّ شد قبول
قبل از آن در زیر لب گفته است:«یا ام البنین»
غمت راهِ نفس بر سینه بسته
ترک بر چهرۀ آیینه بسته
زِ بسکه خاک و بر سر ریختم من
ببین عباس دستم پینه بسته
انیس گریه‌هایم را گرفتند
توانِ دست و پایم را گرفتند
کمانی‌تر شدم از زینب، افسوس!
سرِ پیری عصایم را گرفتند
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
