ای خرمن احساس پر از خوشۀ تو

ای صبر و وفا ناب‌ترین توشۀ تو

گفتی که مخوانید مرا ام بنین

قربان غم چار جگرگوشۀ تو

کردند غروب چار قرص ماهت

از دیده ستاره می‌چکد در راهت

اول به مدینه ناله‌ات آتش زد

آخر دل سنگ آب شد ز آهت

تو فاطمه‌ای، فاطمه‌واری به خدا

تو عاطفه‌ای، آینه‌داری به خدا

با آنکه چهار فصل تو پاییزی است

سر سبزتر از روح بهاری به خدا

امروز اگر بوی تو احساس شود

آمیخته با عطر خوش یاس شود

جز تو چه کسی لیاقت این را داشت

در جمع زنان مادر عباس شود؟

نام تو در آسمان درخشنده‌تر است

تاریخ جهان به عشق تو معتبر است

این فخر تو را بس که غزلنامۀ تو

با نام ابوالفضل و علی مفتخر است

غم، سازِ دل حجازی‌ات شد مادر

هنگامۀ سرفرازی‌ات شد مادر

دنبالۀ کربلای من، خاک بقیع

میدان حماسه‌سازی‌ات شد مادر

تا همسر خود تو انتخابم کردی

آن ذرّه شدم که آفتابم کردی

دیدم حسنت به یاد مادر افتاد

دیشب که تو فاطمه خطابم کردی

سردار وجود بر تو همسر گوید

دامان تو را شهیدپرور گوید

ای امّ بنین بس است در اوصافت

این نکته که زینب به تو مادر گوید

ای ام بنین که فاطمه بودت نام

از ما به تو و چار شهید تو سلام

دیروز کنار چار فرزند علی

امروز کنار تربت چار امام

من نکهتی از بوی گل یاس شدم

اسطورۀ سوز و ساز و احساس شدم

ما بین فرشتگان دو عالم من

از روز ازل مادر عباس شدم