ما قدرت پرواز هم داریم هرچند پابند زمین هستیم پای پیاده عشق می‌چسبد چشم انتظار اربعین هستیم

ما جدا از تو چه دیدیم، خدا می‌داند

تا چه دیدیم و شنیدیم، خدا می‌داند

این سفر بود چهل روز ولی در این راه

این چهل روز چه دیدیم، خدا می‌داند

اى کشته‌اى که قبله‌ی زنده‌دلان شدى!

 جاوید شد حق از تو و تو جاودان شدى

برگشته است از سفر آن کاروان عشق

 کاو را به سر، تو پیشرو کاروان شدى

ای سینه‌ها در ناله‌ای جانسوز باشید

ای قلب‌ها محزون‌تر از هر روز باشید

ای چشم‌ها امروز بارانی ببارید

ای اشک‌ها در زخم دل مرهم گذارید

بنازم! آن که دائم گفت ‏وگوى کربلا دارد

دلى چون جابر اندر جست‏ وجوى کربلا دارد

دلش چون کربلا، کوى حسین است و نمى‏‌داند

که هم‌چون دوردستان، آرزوى کربلا دارد

«شنیدستم که مجنون با دل زار

چو شد از مُردن لیلی خبردار»

گریبان چاک زد از بهر دلبر

به قبرستان شدی با دیدۀ تر

تمام عشق من این است شاعرت باشم

وَ با دو پای پیاده مسافرت باشم

چه می­‌شود که شب اربعین حرم آیم؟ کبوترت بشوم، آه! زائرت باشم

عزیز فاطمه! برخیز بهر استقبال

که زینب آمده با یک جهان شکوه و جلال

اگر چه سرو قدش را شکسته کوه غمت

به بام چرخ نهاده لوای استقلال

بیش از چهل منزل به دنبال سر ِ تو

از کربلا تا شام آمد خواهر ِتو

هم هِجر ِ تو هرگز نمی‌شد باور ِ من

هم هِجر ِ من هرگز نمی‌شد باور ِ تو

از جان خود اگرچه گذشتم به راحتی

دل کنده‌ام ولی زتنت با چه زحمتی

می‌خواستم به پات سرم را فدا کنم

اما به خواهر تو ندادند مهلتی