می‌شود هر روز اشکم در عزایت بیشتر

سوختم از روضه‌ات از‌های‌های ت بیشتر

می‌روم دنبالت‌ اما از حرم‌های شما

می‌رود تا کربلایت رد پایت بیشتر

شبیه چشم شما چـشم‌های تـر دارد

کسی که خاک حسینیه را به سر دارد

تو گریه کردی و شد سرخ چهره، فهمیدم

که وقت روضۀ تـو اشک هم جگر دارد

بدجور دلشکسته‌ای و گریه می‌کنی

از اشک چهره شسته‌ای و گریه می‌کنی

بگذار تا عبای تو را ما تکان دهیم

بر خاک‌ها نشسته‌ای و گریه می‌کنی

ما از ازل اسیر پریشانی توییم

دنبال دیدن رخ نورانی توییم

ما ورشکسته‌ایم نگاهی، ترحّمی

محتاج یک عطای سلیمانی توییم

حالی بده همیشه بخوانم دعا فقط

فهمی به من بده که بخواهم تو را فقط

دردی حواله کن که بفهمم چه می‌کشی؟

بی فایده ست نالۀ آقا بیا فقط

دستی بده تا که بگیرم دست‌هایت

چشمی بده تا که کنم گریه برایت

دست توسّل دارم و چشم تمنّا

می‌دوزم امشب بر بلندای عطایت