من کشته‌ی عشقم؛ به منایت سوگند!
احرامى اشکم؛ به صفایت سوگند!
بیش از همه، اى قبله‌ی حاجات! حسین!
محتاج توام؛ به خاک پایت سوگند!
ای حاجیان زیارت ما در منا کنید
در خون شکفته قافیه را کربلا کنید
لب تشنه را روایت لب تشنگان نکوست
این جام را پر از می قالوا بلی کنید
این بار باران حرف‌های تازه‌ای داشت
بر روی ایوان رد پای تازه‌ای داشت
کوچه به کوچه شهر من پر بود از تو
با یاد تو شهرم هوای تازه‌ای داشت
باز در دستان من شور قلم اعجاز کرد
زخم هجران از زبان واژه‌ها سر باز کرد
داغ آن یار سفر کرده همان یوسف‌ترین
در ردیف غم نوای قلب ما را ساز کرد
کویر خشک حجاز است و سرزمین مناست
مقام اشک و مناجات و سوز و شور و دعاست
به هــرکــه می‌نگـرم در لباس احرامش
دلش به جانب کعبه است و رو به سوی خداست
شیعیان! دیگر هوای نینوا دارد حسین
روی دل با کاروان کربلا دارد حسین
از حریم کعبۀ جدش به اشکی شست دست
مروه پشت سر نهاد، اما صفا دارد حسین
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
