با عطر یاس‌های بهشتی معطری

آه ای علی چقدر شبیه پیمبری

بسیار خفته‌ای تو در آغوش گرم من

اما دریغ از تو و این خواب آخری

بازم اندر هر قدم، در ذکر شاه                                 

از تعلق گردی آید سد راه

پیش مطلب، سد بابی می‌شود                                      

چهر مقصد را، حجابی می‌شود

دلتنگ روزهای مبادا نمی‌شوی

چشم انتظار دیدن فردا نمی‌شوی

هر زخم روی جسم تو یک بال گشته است

یعنی اسیر جذبۀ دنیا نمی‌شوی

ای تجلّی صفات همۀ برترها

چقدر سخت بود رفتن پیغمبرها

قد من خم شده تا خوش قد و بالا شده‌ای

چون که عشق پدران نیست کم از مادرها

قدری قدم بزن بر بابا، علی‌علی

میدان مرو به خاطر لیلا، علی‌علی

گر می‌روی برو، به سلامت، ولی چرا

آتش زنی به سینۀ زهرا؟ علی‌علی

مو می‌کنم اگر نروی از برش کنار

بردار چهره از رخ از خون ترش کنار

باید کسی صدا کند عباس را بیا

شاید رود به خاطر آب آورش کنار

وقتی از داننده­‌ای کردم سؤال        

که مرا آگه کن ای دانای حال

با همه سعیی که در رفتن نمود  

رجعت اکبر ز میدان از چه بود؟

خوش نباشد از تو شمشیر آختن                              

بلکه خوش باشد سپر انداختن

مهر پیش­‌آور، رها کن قهر را                                   

طاقت قهر تو نبود دهر را

محرم است و جهان پر ز انقلاب شده است

به شیون و غم و اندوه شیخ و شاب شده است

ز بانگ شور برانگیز القیام و جهاد

قلوب اهل ستم اندر اضطراب شده است

ای باغچه‌ها که یاس پرپر دارید

هفتاد و دو پروانۀ بی‌سر دارید

تصویر پیمبر به زمین افتاده ا­ست

این عکس هزار تکّه را بردارید