دو گل از بوستان مصطفی خوابیده‌اند، این جا
دو طفل نازنین، خواب پریشان دیده‌اند، این جا
دو گلبرگ تَر، از گل‌های حُسن یوسف زهرا
دو غنچه از گلستان وفا را چیده‌اند، این جا
قاتل کشیده خنجر برّان برای ما
در زیر تیغ بسته بُوَد دست و پای ما
از بهر کشتن این همه تعجیل از چه رو؟
ظالم! مگر چه بود به عالم، خطای ما
این فلک تا کی ستم بر جان مظلومان کند؟
آشیان بی‌گناهان را چرا ویران کند؟
از چه فرزندان مسلم را به صد آوارگی
گاه در صحرا کشاند، گاه در زندان کند؟
ای فلک آل علی را از وطن آواره کردی
زان سپس در کربلاشان بردی و بیچاره کردی
تاختی از وادی ایمن غزالان حرم را
پس اسیر پنجهٔ گرگان آدمخواره کردی
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
