نوای ناله و غم‌ها: رقیه

گرفته کاروان دم: یا رقیه

رسیده اربعین بی‌قراری

همه برگشته‌اند اما رقیه

وای از آن دم که از سر طفلی

دست یک مرد روسری بکشد

وای از آن دم که بر سر بابا

دختری دست مادری بکشد

روی پیکر سری داشتی، یادته؟

رگای حنجری داشتی، یادته؟

من یه روز بابایی داشتم، یادمه

تو یه روز دختری داشتی، یادته؟

بابامی و حرفی ز تو پنهان ندارم

خسته شدم دیگر پدرجان، جان ندارم

مثل تمام پیرزن‌های مدینه

من هم ببین بابا دگر دندان ندارم

السلام ‌ای حقیقه الزینب

السلام ‌ای حبیبه الزینب

ای حریم تو مهبط الانوار

وی وجود تو مخزن الاسرار

شعله‌های خیمه‌ها موی سرش را بگذریم

رد این زنجیرها بال و پرش را بگذریم

یک پدر با چشم‌هایی نیمه‌باز از روی نی

سیلی زجرآوری بر دخترش را بگذریم

گفتم به دست خویش بغل می‌‌کنی مرا

دست نبوده‌ات جگرم را کباب کرد

بود آرزوی من که ببوسم لب تو را

زخم لب تو، آرزویم را خراب کرد

گل نیلوفر تنها، رقیه

شهید غربت بابا، رقیه

گرفتاران عالم دم بگیرید:

«رقیه یا رقیه یا رقیه»

انیس شیون و آه رقیه

شدی بر نیزه‌ها، ماه رقیه

ببر با خود مرا، خیری ندارد

پس از تو عمر کوتاه رقیه

اگر غم را، ز چشمانم نخوانی

چه باید کرد با بی‌همزبانی

تو که رفتی شبی تا دیر راهب

بیا یک شب خرابه میهمانی