یکباره از تعلق دنیا رها شدی

خاک تو پاک بود و چنین کیمیا شدی

در تو طلوع کرده یقین دوبار‌ه‌ای

از جنس نور بودی و محو خدا شدی

رمیده‌ایم، بیا و شکار کن ما را

به نوکری خودت اختیار کن ما را

به پای آبله دار پیادگان حرم

بیا به کشتی عشقت سوار کن ما را

لقمه‌ای نان درون دستانت

خیمه‌ات زیر بارش گرما

غرق فکر معاش و زندگی‌ات

فارغ از فکر خوب و بد حتّی

شده در آسمان شهره، شهادت

فقط خون می‌شود مهر شهادت

زهیرم من که با لطف نگاهت

نصیبی دارم از ظهر شهادت

چشم‌هایت حکایتی دارند

که زهیر و حبیب می‌دانند

شاعران حس ِ ناب شعرت را

اثر عطر سیب می‌دانند

دست خودم نبود اگرعاشقت شدم

 باورنمی‌کنم! نه؛ مگر عاشقت شدم!؟

 سینی به دست رد شدم از نونهالی‌ام

 در هیئت محل به نظر عاشقت شدم

امشب که محشری شده بر پا به کربلا

ما را ببر دوباره خدایا به کربلا

هر سوی دشت روضۀ سربسته‌ای ست باز

هر گوشه هیئتی است شگفتا به کربلا