اگر عباس من آیی تو با آه

یقین همراه تو می‌آید آن شاه

دم جان دادنم بینم چه زیباست

نشسته در برم خورشید با ماه

خداحافظ ای چشم گریان چو ابر

خداحافظ ای چار تصویر قبر

خداحافظ ای خاک‌های بقیع

شب و روز محنت‌فزای بقیع

دلی سرشار از احساس دارم

هوای سرزمین یاس دارم

به بزم گریه در مهمانی اشک

عزای مادر عباس دارم

السلام ای فاطمه امّ‌البنین

السلام ای بانوی دنیا و دین

السلام ای همسر شیر خدا

مادر عباس شمشیر خدا

به بستر خفته بانویی حزینه

در اوج غربت و غم در مدینه

به سینه دارد او یک باغ لاله

شده قوت و غذایش آه و ناله

رسیده قافله و چشم‌های تر دارد

برای ام بنین کاروان... خبر دارد

خدا کند که مراعات سن او بشود

که نقل حادثه بر قلب او ضرر دارد