آید ز راه کوفه و شام بلا هنوز
بانگ دراى قافله‌ی کربلا هنوز
بعد از هزار سال که هر تازه، کهنه شد
هر سال تازه‌تر شود این ماجرا هنوز
کربلا امروز جولان‌گاه ایمان من است
مکتب عشق‌آزماى نوجوانان من است
روز اتمام بناى کعبه‌ی دل‌ها بُوَد
وین مناى سرخ هفتاد و دو قربان من است
عنان قافله در این دیار بگشایید
کمر به مرگ ببندید و بار بگشایید
حریم وعده‌ی پروردگار ما این جاست
نظر به وعده‌ی پروردگار بگشایید
امشب دو چشم زینب اگر خواب می‌رود
با اشک چشم و خون جگر خواب می‌رود
امّا ز خاطرات جگرسوز کربلا
با اشک و آه و ناله مگر خواب می‌رود
اى کربلا! اى کعبه‌ی عشق و امیدم!
بعد از جدایى‌ها به دیدارت رسیدم
اى کربلا! آغوش بگشا زینب آمد
من زینبم کز رنج دورى‌ها خمیدم
دل من به یاد آرد، چو شهید نینوا را
به ندای سوگواری، ببرد ز نی، نوا را
ره و رسم آشنایی، به خدا! حسین داند
که هم آشنا شناسد، ره و رسم آشنا را
در یم عصمت، دُر نایاب، یا امّ‌البنین
اسوه‌ی زن، در همه آداب، یا امّ‌البنین
شد صدف دامان پاک تو، به دریای ولا
از برای چار دُر ناب، یا امّ‌البنین
بشْنو از نی، نینوای «العطش»
سوختم در خیمه‌های «العطش»
شعر اشک از چشم مردم ریخته
«شیعتی مَهما شَرِبتم» ریخته
شه فرود آمد به دشت کربلا
گفت پس با آن زمین پُربلا:
ای زمین! ای تربت عنبرسرشت!
ای به رتبت، برتر از خاک بهشت!
غم دین چون داشتى، اى حسین!
قلب محزون داشتى، اى حسین
جگرت مىی‌سوخت از تشنگى
دل پر خون داشتى، اى حسین
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
