من با نسیم بیرق‌تان خوب می‌شوم

از جذبۀ نگاه تو مجذوب می‌شوم

مانند یک کویر که مهمان ابرهاست

من در بهار اشک تو مرطوب می‌شوم

آن روز که به داغ غمت مبتلا شدیم

دل خون‌تر از شقایق دشت بلا شدیم

ما یادمان که نیست ولی راستی حسین

با درد غربت تو کجا آشنا شدیم

باشم ای کاش که در حال و هوایت امشب

بشوم ذرۀ خاک کف پایت امشب

کاسه در دست گرفتم که گدایت باشم

نظری کن به گدایت به گدایت امشب

مانند نور آمدی و لا مکان شدی

پرواز آسمانی هفت آسمان شدی

با جلوه‌های نوری بالا نشین خود

خورشید صبح و ظهر و غروب اذان شدی

ستاره بود و شفق بود و فصل ماتم بود

بساط گریه برای دلم فراهم بود

خوشا به حال طفولیتم که با نامت

در آسمان نگاهم کران کران غم بود

شکر خدا دعای سحرها گرفته است

دست مرا کرامت آقا گرفته است

شکر خدا که چشم همیشه حسینی‌ام

اشکی برای روز مبادا گرفته است

حالا که تیره‌روزم و قلبم مکدر است

شب‌های من از اشک غم تو منور است

تا بوده، روزی‌ام در این خانه بوده است

تا هست دیدۀ من از این روضه‌ها تر است

این روزها که بوی محرم گرفته است

عالم برای داغ تو ماتم گرفته است

در روضۀ بهشت، خدا روضه‌خوان توست

جبریل هم برای تو پرچم گرفته است

یک شب دلم بهانه کرب و بلا گرفت

قلبم شکست و دور و برش را خدا گرفت

پس پا شدم به نیت روضه، که ناگهان

دیدم بهشت آمد و دست مرا گرفت

عمری است که ما دست به دامان حسینیم

در مجلس روضه همه مهمان حسینیم

چون عشق حسین بن علی راه نجات است

پس تا به ابد مست و پریشان حسینیم