به پیشگاه تو بعد از سلام، یا جدّا!
مراست شِکوه ز قوم ظلام، یا جدّا!
ز شام می‌رسم و کتف و بازوان کبود
مراست نزد تو سوغات شام، یا جدّا!
بانگ جانسوز درا می‌آید
کاروان اسرا می‌آید
کاروانى ز مشاهیر حجاز
رفته در شام و کنون آید باز
اى کشته‌اى که قبله‌ی زنده‌دلان شدى!
جاوید شد حق از تو و تو جاودان شدى
برگشته است از سفر آن کاروان عشق
کاو را به سر، تو پیشرو کاروان شدى
اى کربلا! اى کعبه‌ی عشق و امیدم!
بعد از جدایى‌ها به دیدارت رسیدم
اى کربلا! آغوش بگشا زینب آمد
من زینبم کز رنج دورى‌ها خمیدم
به خاک کربلا تا پا نهادم با سر افتادم
در این دریاى غم دردا! که بار دیگر افتادم
سرت در این سفر با ما به هر جا کرد همراهى
به یاد آن سر خونین به خاکت با سر افتادم
به کویت ارمغان، خون دل و چشم تر آوردم
ز پیشت قلب غمگین بردم و غمگین‌تر آوردم
منم زینب که از کویت به صد رنج و محن رفتن
ولى در آمدن افزوده داغ دیگر آوردم
از این دیار چون که سفر کردم، اى حسین!
از جان خویش قطع نظر کردم، اى حسین!
در راه عشق، توشه‌ی دیگر چو لازم است
من زاد ره ز خون جگر کردم، اى حسین!
اى که می‌دانى غمت با سینه‌ی خواهر چه کرد!
در نگر با زینبت دست ستم آخر چه کرد
سر برآر و سرگذشت همرهانت را بپرس
تا ببینى این سفر با عترت اطهر چه کرد
تا جسم سر جداى تو را دیدم، اى حسین!
بر خویش از فراق تو لرزیدم، اى حسین!
وقت جدایى از تو که با تازیانه بود
چون چشمه‌هاى زخم تو جوشیدم، اى حسین!
آسمان‌ها را نخواهد شد ز یاد
مجلس مُستنکر ابن زیاد
مجلسی ترتیب، آن بدنام داد
وندر آن بنْشسته، بار عام داد
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
