بر اشک جگرگداز زینب صلوات

 بر صبر حماسه‌ساز زینب صلوات

فرمود حسین: در نمازم کن یاد

 بر ذکر شب و نماز زینب صلوات

زینب که على با جلوات دگرى است

 زهراى بتول در حیات دگرى است

از عشق حسین و فیض هم‌صحبتی‌اش

 او نیز سفینه النّجاه دگرى است

اى دست خدا و فوق هر دست! على!

 اى رشته‌ی کائنات در دست! على!

دست من و دامنت که امروز تو را

 قنداقه‌ی زینب است در دست على!

بر چهرۀ تابنده‌ی زینب صلوات

 بر منطق کوبنده‌ی زینب صلوات

در گریه به رخسار حسینش خندید

 بر گریه و بر خنده‌ی زینب صلوات

زینب که صفا به ملّت و مکتب داد

 در مکتبِ داد، جلوه بر مذهب داد

میراث محمّد که به زهراش رسید

 زهرا همه را به دخترش زینب داد

اى دخت على که مادر غم‌هایى!

 پرورده‌ی دست عصمت کبرایى

جز آن که «شریکه الحسینى»، همه جا

 زینب! تو حسینِ بعد عاشورایى

اى گل که طراوت سحر دارى تو!

 چون خون خداى، همسفر دارى تو

آن لالۀ عاشقى که از عاشورا

 هفتاد و دو داغ بر جگر دارى تو

زینب که ز پنج آینه نورش دادند

 تا بزم خدا فیض حضورش دادند

زینب ز ازل بود همان زینب لیک

 در کرببلا اذن ظهورش دادند

زینب که شُکوه عشق پاینده از اوست

 ماهى است که نور صبر، تابنده از اوست

اسلام ز کربلا بُوَد زنده ولى

 تاریخ حیات کربلا زنده از اوست

بگرفت چو او پیش دلآرام، آرام

 می‌گفت به گوش او بیارام آرام

از خنده و بوسۀ حسینش زینب

 آرام ز گریه گشت آرام آرام