سماع را یله کن دست و آستینت را

بزن به خاک زمان، سفرۀ زمینت را

هنوز رنگ شفق صبح و شام خونین است

ز بس به سیلی و ناخن زدی جبینت را

کیست این بانو که خلقی واله و شیدای اوست؟

 گرمی بازار عشق از گرمی سودای اوست

کیست این بانو که دین را او مسخّر کرده است

 کشور قرآن مصون از همّت والای اوست

پس از حسین چگونه حیات داشته باشد؟

چگونه در دل طوفان ثبات داشته باشد؟

کسی که کرببلا رو به چشم دیده و مانده

گمان نمی‌کنم اصلا وفات داشته باشد

در گیر و دار قائله زینب اگر نبود

شلاق بود و سلسله، زینب اگر نبود

می‌داد زجر، زجر دو چندان رقیه را

آن شب میان قافله زینب اگر نبود

سر که به بستر گذاشت حضرت زینب

بر همه جا سر گذاشت حضرت زینب

جای پدر تیغ خورد و جای حسینش

بوسه به خنجر گذاشت حضرت زینب

آن ماتم بی‌کرانه را معنا کن

آن غربت جاودانه را معنا کن

یک بار برای زائرانت بانو!

تو ضربه‌ی تازیانه را معنا کن

در عشق، علامتى به جز زینب نیست

 در صبر، قیامتى به جز زینب نیست

آن جامه‌ی عصمتى که زهرا پوشید

 زیبنده‌ی قامتى به جز زینب نیست

بر اشک جگرگداز زینب صلوات

 بر صبر حماسه‌ساز زینب صلوات

فرمود حسین: در نمازم کن یاد

 بر ذکر شب و نماز زینب صلوات

خجسته‌باد قدوم تو، ای که بدر تمامی

فروغ دیدۀ ما، مِهر جاودانۀ شامی

شکفتی ای گل صبر و شکیب دامن «زهرا»

تو زینبی و چو نام تو نیست نادره نامی

اگر پرندۀ جانم سلام من نرساند

«من المبلّق عنّی الی سعاد سلامی»

این شعله از شهادت مادر شروع شد

از سوز و ساز ملتهب در شروع شد

داغی که از مدینه به محراب کوفه رفت

از دست‌های بستۀ حیدر شروع شد

این شورش شگفت که در جان عالم است

از شوق بوسه‌گاه پیمبر شروع شد