پیچید دربین عبایش جسم اکبر را "یا ایها المزّمّل" ی عین پیمبر را

صورت به صورت آیه‌هایش را تلاوت کرد از بای بسم الله تا لبخند آخر را

گیرم که رد کنی دل ما را، خدا که هست باشد محل نده... قسم مرتضی که هست

وقتی قسم به معجر زینب قبول نیست چادر نماز حضرت خیر النسا که هست

کم کم غروب واقعه از راه می‌رسید یک زن میان دشت سراسیمه می‌دوید

این خیمه‌ها نبود که آتش گرفته بود آتش میان سینۀ او شعله می‌کشید

ﻏﺎﻟﺒﺎً ﺁﻥ ﮔﺬﺭی ﻛﻪ ﺧﻄﺮﺵ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺳﺖ می‌شود ﻗﺴﻤﺖ ﺁنکه ﺟﮕﺮﺵ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺳﺖ

قیمت عبد به افتادن در سجاده ست

ﺳﻨﮓ ﻓﺮﺵ ﺣﺮﻡ ﺩﻭﺳﺖ ﺯﺭﺵ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺳﺖ

تویی که شهرۀ شهری به عشق ورزیدن

تویی که منتخب هستی به نیزه، سر دیدن

بگو برای من از خاطرات خود بانو

کنار مقتل عشق و گلو و بوسیدن