بغضی شکسته داری و فریاد کوچه‌ای

هی می‌خوری زمین و ولی یاد کوچه‌ای

گرچه غریب بودی و کس سوی تو نرفت

شکر خدا که میخ به پهلوی تو نرفت

مثل بغض از وسط حنجره برخاسته‌ایم

همچو اشک از غم یک خاطره برخاسته‌ایم

با دو صد حاجت و درد و گره برخاسته‌ایم

به هواى حرم سامره برخاسته‌ایم

پا از گلیم بیشتر انداخته گدا

وقتی به خاک پات، سر انداخته گدا

اطراف صحن بال و پر انداخته گدا

گر سوی گنبدت نظر انداخته گدا

پر پرواز گشودی و مهیا شده‌ای

زهر افتاده به جانت که چنین تا شده‌ای؟

زندگانی تو ترکیب هزاران داغ است

آنچه اجداد تو گشتند، تو یکجا شده‌ای

دیگر توانی در میان پیکرت نیست

آقا رمق بین دو چشمان ترت نیست

لعنت به این زهری که آبت کرد این طور

در بسترت انگار جسم لاغرت نیست

این چند روزه لرز تنت بیشتر شده

شاید تو را هم از قفس غم رها کنند

این آب از گلوی تو پایین نمی‌رود

بس کن دگر، بگو پسرت را صدا کنند

با نالۀ یا حسین بی‌تاب شدی

از داغ لب تشنۀ او آب شدی

با زمزمه‌های «أو سمعتم بغریب»

یک عمر تو روضه‌خوان ارباب شدی

ای کوثر بی‌قرینۀ ثارالله

آرام و قرار سینۀ ثارالله

در صبر و شکوه و استقامت، یکتا

آیینۀ حق! سکینۀ ثارالله

در جمع ملائک مقرب هستی

از روز ازل فاطمه‌مذهب هستی

شد محو جمال کبریایی جانت

محبوب دل حسین و زینب هستی

تاج امامت است به روی سر شما

خیل ملائکند به دور و بر شما

قربان چهره‌ات که تجلی مصطفاست

قربان آن صلابت چون حیدر شما

قرار سوته‌دلان است کربلای حسین

فضای کوچۀ دل پر شد از هوای حسین

حسین منی طاها به روشنی فهماند

رضای حضرت حق هست در رضای حسین

هوا هوای حسینیه‌ها، شب جمعه

رسیده این دل من تا خدا، شب جمعه

شب زیارت مخصوص سیدالشهدا

شب زیارت ارباب ما، شب جمعه