مصیبت، طاقتش را سر می‌آورد
که با خود یک دل پرپر می‌آورد
از آن تن‌های غرق خون! بمیرم
هزاران تیر باید در می‌آورد
نوای ناله و غم‌ها: رقیه
گرفته کاروان دم: یا رقیه
رسیده اربعین بی‌قراری
همه برگشته‌اند اما رقیه
با نالۀ یا حسین بی‌تاب شدی
از داغ لب تشنۀ او آب شدی
با زمزمه‌های «أو سمعتم بغریب»
یک عمر تو روضه‌خوان ارباب شدی
ای کوثر بی‌قرینۀ ثارالله
آرام و قرار سینۀ ثارالله
در صبر و شکوه و استقامت، یکتا
آیینۀ حق! سکینۀ ثارالله
در جمع ملائک مقرب هستی
از روز ازل فاطمه‌مذهب هستی
شد محو جمال کبریایی جانت
محبوب دل حسین و زینب هستی
مصیبت، طاقتش را سر می‌آورد
که با خود یک دل پرپر می‌آورد
از آن تن‌های غرق خون! بمیرم
هزاران تیر باید در می‌آورد
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
بهتر از این هم می شد گفت ، مخصوصاً مصرع آخر رو .