هرچه جوان از دست و پا افتاده باشد
زشت است پیش چشم‌ها افتاده باشد
ای کاش با افتادنش طشتی نکوبند
روی زمین بی سر صدا افتاده باشد
تلخ است همسر زهر همسر را بنوشد
مردی ز ظلم آشنا افتاده باشد
انصاف اصلاً نیست در بیرون برقصند
در حجره‌اش آقای ما افتاده باشد
در راه پشت بام می‌بیند مصیبت
پیکر که بین پله‌ها افتاده باشد
هرجا بیفتد روزگارش کربلایی است
فرقی ندارد که کجا افتاده باشد
ای وای اگر در ازدحام سخت گودال
روی تنی سرنیزه‌ها افتاده باشد
این آبرودار قبیله است و روا نیست
عریان در این صحرا رها افتاده باشد
محضر آب، دم از پاکی دریا نزنید
محضر خاک، دم از وسعت صحرا نزنید
تا زمانی که ندادید ضرر پای نگار
لاف بیهودۀ عاشق شدن اینجا نزنید
سر خاک تو بی خبر آمدم
عزادارم و خون جگر آمدم
درست است بی بال و پر آمدم
به شوق تو اما، به سر آمدم
ای سربلندی پیمبرها سر تو
تابیده مثل ماه بر دنیا، سر تو
رفتم تمام شهرها را با سر تو
دیدی رسیدم آخرش بالا سر تو
پا از گلیم بیشتر انداخته گدا
وقتی به خاک پات، سر انداخته گدا
اطراف صحن بال و پر انداخته گدا
گر سوی گنبدت نظر انداخته گدا
هرچه جوان از دست و پا افتاده باشد
زشت است پیش چشم‌ها افتاده باشد
ای کاش با افتادنش طشتی نکوبند
روی زمین بی سر صدا افتاده باشد
تلخ است همسر زهر همسر را بنوشد
مردی ز ظلم آشنا افتاده باشد
انصاف اصلاً نیست در بیرون برقصند
در حجره‌اش آقای ما افتاده باشد
در راه پشت بام می‌بیند مصیبت
پیکر که بین پله‌ها افتاده باشد
هرجا بیفتد روزگارش کربلایی است
فرقی ندارد که کجا افتاده باشد
ای وای اگر در ازدحام سخت گودال
روی تنی سرنیزه‌ها افتاده باشد
این آبرودار قبیله است و روا نیست
عریان در این صحرا رها افتاده باشد
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
