تسلیمم ‌ای کریم، که زندانی‌ام کنید

فکری برای بی سر و سامانی‌ام کنید

بخشش بس است، عمر من بی نوا گذشت

من را مؤاخذه به هوسرانی‌ام کنید

 باشد به رو سیاه، نگاهی نمی‌کنید

حداقل نظر به پشیمانی‌ام کنید

بال مرا تعلق نفسم شکسته است

از خود تهی کنید مرا، فانی‌ام کنید

آتش زدم به بال و پرم پیش چشمتان

تا که توجهی به پریشانی‌ام کنید

من حاضرم قسم بخورم خوب می‌‌شوم

ای مهربان اگر که خراسانی‌ام کنید

تاریکم و به جلوۀ شمس الشموسی‌اش

با هر فراز جامعه، نورانی‌ام کنید

تنها خوشم به باب جوادالائمه‌اش

آن دور و بر مرا سگ دربانی‌ام کنید

گریان شدن برای حسین است آبرو

با سوز و آه و زمزمه بارانی‌ام کنید

تشنه، هزار و نهصد و پنجاه ضربه خورد

یاد عزیز فاطمه قربانی‌ام کنید

من را ببخش اگر که از این غم نمرده‌ام

من را حلال، بهر گران جانی‌ام کنید