سلام ما به مدینه، به قبلۀ جانش

سلام ما به رسول الله و گلستانش

سلام ما به حریمی که مهبط وحی است

که جبرئیل امین خادم است و دربانش

سلام ما به گلستان سبز اهل البیت

سلام ما به بقیع و قبور ویرانش

سلام ما به جگر گوشۀ رسول الله

به فاطمه، به شکوه و به قبر پنهانش

سلام ما به علی و به غربت و قدرش

به جان و قلب صبور و به اشک چشمانش

سلام ما به امامی که تیر باران شد

سلام ما به مزار به خاک یکسانش

سلام ما به دل داغدیدۀ سجّاد

به سجده‌‌های طویل و به چشم گریانش

سلام ما به امامی که باقرالعلم است

درود ما به گهرهای ناب و غلطانش

سلام ما به گل صادقی که گلشن دین

هماره سبز شد از چشمه‌‌های عرفانش

سلام ما به مزار غریب امّ بنین

به مادری که شرر داشت جان سوزانش

اگر ضریح ندارد قبور این پاکان

قلوب شیعه بود بقعۀ فروزانش

برای خانۀ خورشید، شمع لازم نیست

که روشن است همیشه ز نور یزدانش

مدینه همره عشاق خویش جا دارد

تمام عمر بگریند بر غریبانش

چه میزبانی گرمی کند رسول الله

از آن کسی که شود در مدینه مهمانش

به یاد فاطمه و غربت علی همه عمر

گلاب اشک «وفایی» چکد به دامانش