خاک بودیم و یاعلی گفتیم

جان گرفتیم تا علی گفتیم

ما به ربی که روحمان بخشید

همگی یکصدا علی گفتیم

در قنوت نماز روز ازل

ربنا آتنا علی گفتیم

یا علی ذکر اعظم حق را

مصطفا گفت، ما علی گفتیم

روز خندق همین که جبراییل

نعره زد «لا فتی» علی گفتیم

این علی، من علی ولی خداست

ذکر سبحان ربی الاعلی است

شیر پروردگار شد حیدر

شاه دلدل سوار شد حیدر

قدرت الله عرصه‌های نبرد

صاحب ذوالفقار شد حیدر

آنکه «فی الفتنه» هست «عین الله»

چشم شیطان درآر شد حیدر

در شب توطئه علیه رسول

یاور جان نثار شد حیدر

مهر و قهر خداست این مولا

قاسم نور و نار شد حیدر

حک کن ‌ای عرش، روی لوح بصر

«ها علی بشر، فکیف بشر»

روز محشر نوشته بر میزان

بغض او کفر، حب او‌ ایمان

می‌درخشد چو ماه در محشر

مؤمن مرتضی، علی عنوان

مژده دادند می‌‌رود به بهشت

شیعۀ او علی علی گویان

نغمۀ درب جنت است علی

لب حورا به اوست در افشان

در مقام مدیحه‌خوانی او

جبرئیل است مرغ خوش الحان

حق خدا، حق علی و حق یاهو

وحده لا علی الا هو

می‌نویسم قیامت است غدیر

محک نار و جنت است غدیر

کافران را شقاوت است و هلاک

مؤمنان را سعادت است غدیر

همچو قرآن به ظالمین ضرر و

شیعه را خیر و برکت است غدیر

شیعه یعنی علی ولی خداست

امتداد رسالت است غدیر

برکه‌‌ای در دل کویر که نیست

چشمه سار ولایت است غدیر

دین بدون علی کمیت نداشت

وای اگر شیعه اهل بیت نداشت

شیعه باید علی نگر باشد

حیدری‌وار در خطر باشد

شیعه باید چو مالک و بوذر

دشمن هر چه فتنه‌گر باشد

شیعه باید سقیفه بازان را

مانع راه و دردسر باشد

شیعه باید شبیه فاطمه بر

رهبر خوشتن سپر باشد

شیعه باید که در دفاع ولی

خود حریف چهل نفر باشد

شیعه با رهبرش وفا دارد

ذکر «نفسی لک الفدا» دارد

نوکر مرتضی شدن خوب است

در وجودش فنا شدن خوب است

قنبرش بودن آرزوی همه است

فضۀ این سرا شدن خوب است

پشت درب غریبی حیدر

یار خیرالنسا شدن خوب است

ای گنه کار شرمسار اینجا

حرِّ کرببلا شدن خوب است

پیکری داد زد ته گودال

پای دین سر جدا شدن خوب است

پیکری داد زد که آه نیا!

برو زینب، به قتلگاه نیا!