عشق یعنی روضه‌های بی تکلّف، بی ریا

کوله‌بار مشکلات و بیرق مشکل گشا

عشق یعنی قوری دم کرده با ذکر «حسین»

چایی خوش رنگ، زیر مشکی بزم عزا

عشق، بشقابی است که در آن غذای حضرتی است

 نوکری از آن تناول می‌‌کند با اشتها

با وجود اینکه پاسی از شبم در هیئت است

عشق یعنی آن نمازی که نخواهد شد قضا

عشق نوزادی است که در روضه‌ها قد می‌‌کشد

عاقبت می‌ایستد بر فرش هیئت روی پا

عشق یعنی آن جوان سال‌های دور، که

آمده امروز در هیئت، ولی با یک عصا

عشق یعنی زور بازوی کسی زیر علم

پهلوان هیئتی‌ها، خاکی و بی ادعا

عشق، بیماری است که یک گوشه کز کرده ولی

در دلش امّیدها دارد که می‌‌گیرد شفا

عشق یعنی پایبندی به کسی، نه هرکسی

عشق ما عشق است، اما این کجا و آن کجا؟

عشق یعنی تکه‌ای از عرش، بر روی زمین

بارگاه حضرت معشوق، یعنی کربلا