همین که جذبۀ چشم حسین دام گذاشت
مرا کشید به سمتش، «غلام» نام گذاشت
همین که شبنم مرثیه روی گونه نشست
به چشم‌های ترم دستی احترام گذاشت
مقام گریه‌کنانش، مقام پاکان است
که بود آنکه مرا هم در این مقام گذاشت؟
که بود آنکه پس از مستی حسین حسین
حساب مستی من را کنار جام گذاشت
که بود، مادر سادات بوده والله
برای مثل منی باز هم مرام گذاشت
چه لقمه‌های حلالی که فاطمه هر شب
به روی سفرۀ خالی این غلام گذاشت
و گفت روضه بخوانم؛ «که بود پایش را
به روی سینۀ غمدیدۀ امام گذاشت؟»
هرکسی با هر عقیده، هرکسی با هر مرام
راه افتاده برای خاکبوسی امام
آمدند از شیعه و سنی و نصرانی و گبر
پا به پای اربعینی‌ها به قصد یک سلام
ای که بر جودت سلیمان نبی رو می‌‌زند
روبروی گنبد تو نوح زانو می‌‌زند
صحن و ایوان تو را جبرئیل جارو می‌‌زند
شمع عمرت در جوانی از چه سو سو می‌‌زند؟
تویی که جود و عطا بر امام‌ها داری
چقدر لطف و سخاوت برای ما داری؟
جواد فاطمه، ارث از کریمِ او بردی
غریبِ خانه شدن را ز مجتبا داری
کاش کمی صرف خدا می‌‌شدم
از همه جز خدا، جدا می‌‌شدم
کاش که با نعرۀ «قوموا الیه»
علیه نفس خویش پا می‌‌شدم
همین که جذبۀ چشم حسین دام گذاشت
مرا کشید به سمتش، «غلام» نام گذاشت
همین که شبنم مرثیه روی گونه نشست
به چشم‌های ترم دستی احترام گذاشت
مقام گریه‌کنانش، مقام پاکان است
که بود آنکه مرا هم در این مقام گذاشت؟
که بود آنکه پس از مستی حسین حسین
حساب مستی من را کنار جام گذاشت
که بود، مادر سادات بوده والله
برای مثل منی باز هم مرام گذاشت
چه لقمه‌های حلالی که فاطمه هر شب
به روی سفرۀ خالی این غلام گذاشت
و گفت روضه بخوانم؛ «که بود پایش را
به روی سینۀ غمدیدۀ امام گذاشت؟»
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
