همین که در محرم تو روضه ‌خوانده می‌‌شود

دل همه به کربلای تو کشانده می‌‌شود

فقط به مجلس حسین می‌‌شود به چشم دید

که پادشاه، پهلوی گدا نشانده می‌‌شود

جهنم است نسبت بهشت با حریم تو

کسی خطا کند سوی بهشت رانده می‌‌شود!

به مشی نوکری همیشه مشق فرق می‌‌کند

که «عشق» می‌‌نویسم و «حسین» خوانده می‌‌شود

محرّم از میان عرش با مصیبت حسین

سبوی اشک بر روی زمین چکانده می‌‌شود

تو را ز اصل نه، ولی ز اسب بر زمین زدند

که اسب‌ها چنین به پیکرت دوانده می‌‌شود

رسیدنی‌ست آن زمانکه با نوای منتقم

بهای قطره‌های خون تو استانده می‌‌شود