شهر در امن و امان است، همه خوابیدند
مردمانی که غریبی تو را می‌‌دیدند
صبح شمشیر کشیدی و رجز می‌‌خواندی
لشگری رو به رویت بود و همه لرزیدند
همه گفتند علی دست به شمشیر شده
وه که بین تو و حیدر همه در تردیدند
یا علی گفتی و گفتی که علی بود یکی
این جماعت همگی منکر این توحیدند
میهمان بودی و از بام تو را سنگ زدند
چقدر بهر پذیرایی تو کوشیدند
وقت بیعت تو طبیب تب کوفی بودی
صبح اما همگی نسخۀ تو پیچیدند
گریه می‌‌کردی و گفتی که میا کوفه، حسین!
همه بر حرف پر از گریۀ تو خندیدند
شب تو را از کف پایت به سر دار زدند
و ملائک همگی پای تو را بوسیدند
با تضرع ایستاد و رو به رویش حرف زد
با خدای خویش از راز مگویش حرف زد
دست بر زیر محاسن برد و گفتا: پیشکش
از خطوط صورت و زیر گلویش حرف زد
بر دل بیدرد ما غم لطف کن
زخم دل را باز مرهم لطف کن
بر کویر چشمهای خشک ما
چشمهای مانند زمزم لطف کن
از سر دارالاماره روی بام
میدهم بر محضرت مولا، سلام
چشم بد از دور چشمان تو دور
سایهات بر اهل عالم مستدام
شهر در امن و امان است، همه خوابیدند
مردمانی که غریبی تو را می‌‌دیدند
صبح شمشیر کشیدی و رجز می‌‌خواندی
لشگری رو به رویت بود و همه لرزیدند
همه گفتند علی دست به شمشیر شده
وه که بین تو و حیدر همه در تردیدند
یا علی گفتی و گفتی که علی بود یکی
این جماعت همگی منکر این توحیدند
میهمان بودی و از بام تو را سنگ زدند
چقدر بهر پذیرایی تو کوشیدند
وقت بیعت تو طبیب تب کوفی بودی
صبح اما همگی نسخۀ تو پیچیدند
گریه می‌‌کردی و گفتی که میا کوفه، حسین!
همه بر حرف پر از گریۀ تو خندیدند
شب تو را از کف پایت به سر دار زدند
و ملائک همگی پای تو را بوسیدند
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
