خشکی چشم پشیمان مرا دریابید

به غباری سر مژگان مرا دریابید

من اویسم ز قرن آمدم، آقایم نیست

چشم‌های تر حیران مرا دریابید

کاش می‌‌دیدم و با گریه‌کنان می‌‌گفتم

حال آقای پریشان مرا دریابید

می‌زنم سینه به پای غم‌تان تا یک روز

سینۀ خستۀ سوزان مرا دریابید

کاش در روضه فقط جان بسپارم پیشت

کاش در کرب و بلا جان مرا دریابید

گریۀ مادر تو می‌‌رسد از روضۀ ما

دست‌ها، چاک گریبان مرا دریابید

مادرت باز به سر می‌‌زند و می‌‌گوید

پسر تشنه و عریان مرا دریابید

عمّۀ کوچک تو داشت به زینب می‌‌گفت

زخم‌های لب مهمان مرا دریابید