محضر آب، دم از پاکی دریا نزنید

محضر خاک، دم از وسعت صحرا نزنید

تا زمانی که ندادید ضرر پای نگار

لاف بیهودۀ عاشق شدن اینجا نزنید

سر خاک تو بی خبر آمدم

عزادارم و خون جگر آمدم

درست است بی بال و پر آمدم

به شوق تو اما، به سر آمدم

ای سربلندی پیمبرها سر تو

تابیده مثل ماه بر دنیا، سر تو

رفتم تمام شهرها را با سر تو

دیدی رسیدم آخرش بالا سر تو

پا از گلیم بیشتر انداخته گدا

وقتی به خاک پات، سر انداخته گدا

اطراف صحن بال و پر انداخته گدا

گر سوی گنبدت نظر انداخته گدا