وقت کربلا رفتم تا مرزمهران هرنفریکصد هزارتومان راننده ازما گرفت ودرمرز هزاران نیش زبان از سوی دولتیها نثار دل اندوه باری من افغانی های دیگرمی شد ، اگرچه چندساعت رنج داد ولی بالاخره مرزرا باز کردند وارد مزر عراق شدیم ، ولی با مرهم زبان شیعیان عراق روبروشدیم که هردست روی چشم می گذاشتند و صدای اهلا وسهلا ازهرسو بگوش می رسید دیگر فرق میان یک افغانی دردکشیده و یک ایرانی دیده نمی شد ودیگرلفظ (افغانی کثافت ) برای اولین بار بعدسی سال مهاجرت گوشم را نوازش نمی داد و شب درشهرکوت یک روحانی عراق مارا با مهربانی ومحبت به خانه های را هنمایی کرد و تمام اهل خانه از بهترین امکانات ازما پزیرای کردند و لباس ها خاکی و عرق گین مارا شستشوداد وبالاخره تا درعراق بودیم غیر مهربانی و محبت وغیراز احترام از عراقی ها ندیدیم ویک ریا ل مصرف نکردیم کوچه وجاده وخیابان غذا ومیوه بود وهرکسی تمام چیز اش را به طبق اخلاص گذاشته به زائرین امام حسین تقدیم میکردند ، تا باز به مرز مهران آمدیم با خشونت ونیش زبان های کشور بی همتای اسلامی روبروشدیم و هزاران ترس وحشت از سویی مأمورا ن حکومتی و ازیت وآزار های بی شمار نصیب شد تا به خانه رسیدیم وهرنفر دویست هزارتومان به اتوبوس دادیم