بتاب ‌ای رخت مهر و ماه منیر

بده رخصت رزم‌مان ‌ای امیر

که هستیم از زندگی هر دو سیر

به روی سر ما تو قرآن بگیر

دو طفلان زینب به عشقت اسیر

امیری حسین و نعم الامیر

ز مردانگی آبرو برده‌اند

دل کودکان تو آزرده‌اند

زنان حرم غصه‌ها خورده‌اند

نه، طفلان زینب مگر مرده‌اند؟

فدای تو گردیم مانند شیر

امیری حسین و نعم الامیر

به این پیکر خسته‌مان جان تویی

عدو هست سیراب و عطشان تویی

نگهدار ما بین میدان تویی

خیام حرم را نگهبان تویی

بود ذکر تو چون دعای مجیر

امیری حسین و نعم الامیر

ز آه و غم و غصه آکنده‌ایم

حسین جان! دل از زندگی کنده‌ایم

علی‌اکبرت رفت، شرمنده‌ایم

علی‌اصغرت تشنه، ما زنده‌ایم

نه یک جرعه آب و نه یک ‌قطره شیر

امیری حسین و نعم الامیر

مخور غصه بعد از علی‌اکبرت

چو پروانه هستیم دور و برت

دو تا پیش‌مرگ تو و خواهرت

بگردان تو ما را به دور سرت

سپر پیش دشنه،  سپر پیش تیر

امیری حسین و نعم الامیر

چو حیدر عدو را عقب رانده‌ایم

تن دشمنت سخت لرزانده‌ایم

و تا پای جان پای تو مانده‌ایم

رجز با فنون علی خوانده‌ایم

که دارد عدو کینه‌ها از غدیر

امیری حسین و نعم الامیر

برای تو باید که خون داد خون

دگر موقع رزم ما شد کنون

خجالت نکش غم اگر شد فزون

که مادر نیاید ز خیمه برون

اگر چه ز غصه شود زود پیر

امیری حسین و نعم الامیر

مخور غصه، بد می‌شود حال ما

دعای تو مولاست دنبال ما

به سنگ جفا بشکند بال ما

خداوند عالم به احوال ما

سمیع بصیر علیم خبیر

امیری حسین و نعم الامیر

تو آرامش سینه‌هایی حسین

تو هستی که خون خدایی حسین

فدای تو این دو فدایی حسین

نبینیم داغ تو دایی حسین

لب تشنه‌ات خشک مثل کویر

امیری حسین و نعم الامیر

فدای سرت، جسم ما پرپرت

سرت دور می‌گردد از پیکرت

صدا می‌زند بارها مادرت

تو را کنج گودال، بالا سرت

کفن می‌شود پیکرت با حصیر

امیری حسین و نعم الامیر

نباشیم بعد از شما بهتر است

کنار تو بر نیزه‌ها بهتر است

به راه تو زخم از شفا بهتر است

ز شام بلا کربلا بهتر است

امان از نگاه عدو در مسیر

امیری حسین و نعم الامیر