زمان لطف، صحبت از حقارتم نمی‌کنی
کریمی و نظاره بر لیاقتم نمی‌کنی
تو را ز یاد می‌برم زمان معصیت، ولی
مرا مؤاخذه برای غفلتم نمی‌کنی
دلم شکسته و کسی به داد من نمی‌رسد
میان راه مانده ام، حمایتم نمی‌کنی؟
چه نذرها نکرده‌ام که زیر و رو شود دلم
به هر دری که می‌زنم اجابتم نمی‌کنی
اسیر ظلمت دلم شدم، عزیز فاطمه
به یک دعا مرا غریق رحمتم نمی‌کنی؟
اگر بناست سهم من همیشه دوری‌ات شود
چرا مرا نمی‌کشی و راحتم نمی‌کنی؟
کسی من خراب را به سوریه نمی‌برد
در این بساط عاشقی ضمانتم نمی‌کنی؟
فدای عمه‌ای که با دل شکسته ناله زد
برادرم چرا نظر به غربتم نمی‌کنی؟
بزرگ این قبیله‌ام، مرا نزن عقیله‌ام
کمی حیا و شرم از شرافتم نمی‌کنی؟
وقتی گناه شهر مرا از تو دور کرد
باید برات کرب و بلا جفت و جور کرد
صد بار عقل از سر من رفت، چون نسیم
از سوی کربلای تو یک بار عبور کرد
شمس رویت همیشه تابنده است
ابرویت ذوالفقار برنده است
دلت از مهر و عشق آکنده است
نام احمد تو را برازنده است
یا محمد، که هر دو زیبنده است
رنگ از چهره پریده است، خودت میدانی
عرق شرم چکیده است، خودت میدانی
پشت این خانه گدا آمده و با گریه
دست یاری طلبیده است، خودت میدانی
بر نفس خود دچارم، یابن الحسن اغثنی
عبدی خرابکارم، یابن الحسن اغثنی
در غفلت از قیامت، با شعلۀ جهالت
آتش گرفته بارم، یابن الحسن اغثنی
زمان لطف، صحبت از حقارتم نمی‌کنی
کریمی و نظاره بر لیاقتم نمی‌کنی
تو را ز یاد می‌برم زمان معصیت، ولی
مرا مؤاخذه برای غفلتم نمی‌کنی
دلم شکسته و کسی به داد من نمی‌رسد
میان راه مانده ام، حمایتم نمی‌کنی؟
چه نذرها نکرده‌ام که زیر و رو شود دلم
به هر دری که می‌زنم اجابتم نمی‌کنی
اسیر ظلمت دلم شدم، عزیز فاطمه
به یک دعا مرا غریق رحمتم نمی‌کنی؟
اگر بناست سهم من همیشه دوری‌ات شود
چرا مرا نمی‌کشی و راحتم نمی‌کنی؟
کسی من خراب را به سوریه نمی‌برد
در این بساط عاشقی ضمانتم نمی‌کنی؟
فدای عمه‌ای که با دل شکسته ناله زد
برادرم چرا نظر به غربتم نمی‌کنی؟
بزرگ این قبیله‌ام، مرا نزن عقیله‌ام
کمی حیا و شرم از شرافتم نمی‌کنی؟
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
