ای زلف تو هم هندسه، هم شخص مهندس
تاریخ بنا از مژه فرمود مؤسس
ما جز الف قامت تو هیچ نگفتیم
شد دال در این مسئله بالای مدرس
زآن سو مگر از لطف، تو بابی بگشایی
صد دست مرا هست ولیکن همه نارس
از بندر صورت به سر زلف تو راهیست
شاید که در آن شب بدمد صبح بنارس
با ماست یکی حلقه که در آن خللی نیست
زلفت ندهد راه به ابلیس موسوس
با ما سخن از مکتب معقول مگویید
اطفال ملولند ز تشویش مدارس
صد مرتبه مردیم و نگشتیم ز اموات
صد موعظه گفتیم و نرفتیم به مجلس
ترتیب دگر یافت چو مسکین، خود شاه است
عباس شود در صف این مرتبه عابس
معنی به تو دارد نظر‌ای موعظه محض
معذور بدارش چو کند سیر مجالس
دعای زندهدلان صبح و شام یا حسن است
که موی تیره و روی سپید با حسن است
حسین میشنوم هرچه یاحسن گویم
دو کوه هست ولی کوه بیصدا حسن است
به یاد آن لب شیرین که مصطفی بوسید
ز پا درآورد آخر سرشک شور مرا
یک مصرع است حاصل عمری که داشتم:
یار آمد و گرفت و به بندم کشید و برد
«تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد
وجود نازکت آزردۀ گزند مباد»
شنیدهام که گدا موج میزند به درت
سرای جود تو خالی ز مستمند مباد
ای زلف تو هم هندسه، هم شخص مهندس
تاریخ بنا از مژه فرمود مؤسس
ما جز الف قامت تو هیچ نگفتیم
شد دال در این مسئله بالای مدرس
زآن سو مگر از لطف، تو بابی بگشایی
صد دست مرا هست ولیکن همه نارس
از بندر صورت به سر زلف تو راهیست
شاید که در آن شب بدمد صبح بنارس
با ماست یکی حلقه که در آن خللی نیست
زلفت ندهد راه به ابلیس موسوس
با ما سخن از مکتب معقول مگویید
اطفال ملولند ز تشویش مدارس
صد مرتبه مردیم و نگشتیم ز اموات
صد موعظه گفتیم و نرفتیم به مجلس
ترتیب دگر یافت چو مسکین، خود شاه است
عباس شود در صف این مرتبه عابس
معنی به تو دارد نظر‌ای موعظه محض
معذور بدارش چو کند سیر مجالس
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
