در روایات ناب معصومین

در احادیث نغز اهل ولا

شرح نورانی مفاخره‌ای‌ست

آیه آیه تمام نور هدی

 

روزی از روزها که در صحرا

فاطمه با علی سخن می‌گفت

از کرامات خالق یکتا

از عنایات ذوالمنن می‌گفت

 

ناگهان حین خوردن خرما

چید مولا رطب ز باغ جنان

نور حق جاری از لبانش شد

با گل خنده گفت: فاطمه جان

 

هیچ دانی پیامبر من را

دوست دارد چو جان شیرینش

بی گمان او نمی‌دهد ترجیح

هیچکس را به یار دیرینش

 

گفت زهرا: نمی‌شود هرگز

که تو باشی عزیز تر از من

میوۀ قلب او منم زهرا

 کی به جز فاطمه‌ست پارۀ تن

 

هر دو رفتند با لبی خندان

نزد خورشید عشق، پیغمبر

گفت زهرا: پدر بگو امروز

من گرامی‌ترم و یا حیدر؟

 

گفت پیغمبر امین با او

تو و حیدر که روح و جان منید

همۀ هستی‌ام شما هستید

به خدا نور دیدگان منید

 

دوست دارم تو را حبیبۀ حق

بیشتر از همه در این دنیا

نزدم اما علی عزیزتر است

از تمام جهان و ما فیها

 

گفت مولا به فاطمه: بنگر

که گذشته شکوه من از حد

مادرم هست مظهر تقوا

مادرم فاطمه ست، ‌بنت اسد

 

گفت زهرا به همسرش حیدر

مادر من خدیجۀ کبراست

آنکه در جانفشانی و ایثار

بی بدل، بی نظیر، بی همتاست

 

گفت مولا علی: انا بن صفا

حیدرم! افتخار پرچم دین

خانۀ کعبه زادگاه من است

خادمم کیست؟ جبرئیل امین

 

گفت زهرا: منم ملیکۀ عرش

سورۀ رحمت خدای کریم

دختر خَاتَمُ النَّبِیینَم

آنکه دارد همیشه خلق عظیم

 

گفت مولا: که بوده پرچم دین

دم به دم روی شانه های علی

«وَ أنَا الضَّارِبُ عَلَى التَّنزِیل»

چه کسی می‌رسد به پای علی؟

 

علی‌ام، نخل طور سینینم

منم آئینۀ کتاب حکیم

 آیه آیه تجلی قرآن

با خبر از چه؟ رویداد عظیم

 

شاه مردان روزگارم که

در رکوعم دهم زکات، نگین 

و «أنَا سَیدُ بَنِی هَاشِمٍ»

تار موی من است حبل متین

 

شیرمرد جدال باطل و حق

قهرمان شجاع مکه منم

تیغ من تیغ عدل و انصاف است

سرور اوصیا، ابالحسنم

 

گفت زهرا: که در شب معراج

پدرم رفت سوی عرش خدا

نسبت قرب او و حضرت حق

«قاب قوسین» بود «او ادنی»

 

منم آن بانویی که بسته شده

عقد من در حضور رب جلیل

خادمانم ملائک جنت

همکلامم فرشتۀ راحیل

 

سدره المنتهی ست گرم طواف

گرد من، نور بی حدی دارم

گل یاس بهشت احمدی‌ام

عطر و بوی محمدی دارم

 

قلم عفو می‌کشد خود حق

بر گناه همه، به خاطر من

سورۀ‌ قدر و هل اتی هستم

آیه‌هایم بود حسین و حسن

 

منم آن کوثری که در طلبم

سهم عالم شده ست تشنه لبی

دختر آفتاب مکه منم

ماهتاب پیمبر عربی

 

گفت مولا: منم همان حیدر

که به اصحاب کهف گفته سخن

بهترین بندۀ خدا، علی‌ام

از نبی‌ام من و نبی ست ز من

 

روز محشر ولایتم میزان

مرتضایم قسیم جنت و نار

بر مدار دو چشم من گردد

آسمان و زمین و لیل و نهار

 

خوانده حق در کتاب قرآنش

جان من را چو جان پیغمبر

اولین یاور رسولم من

پدر خاندان پیغمبر

 

من که دریای علم و معرفتم

شیعیان جرعه نوش جام منند

منم آن گنج بی نیازی که

همه در حیرت از مقام منند

 

نامم از نام حق گرفته شده

ربّ من «عالی» است و من «علی»‌ام

سرّ آیات حاء و میم کتاب

آیه آیه حقیقت جلی‌ام

 

گفت زهرا: منم که روز ازل

سورۀ رحمت آفریده شدم

بانوی بهترین زنان جهان

من همانم که برگزیده شدم

 

هل أتی، کوثر و مباهله‌ام

طاء‌ و سین کتاب ربّ ودود

آیه در آیه حسن و روشنی‌ام

آفتاب بهشت صبح وجود

 

ربّ من «فاطر السماوات» است

نامم از نام اوست، «فاطمه»‌ام

من پناه تمام اهل جهان

در صف حشر و روز واهمه‌ام

 

مستحق دعای من شده است

هر دلی که اسیر مهر من است

رأفت و جود، لطف و فضل و کرم

کوکب و اخترِ سپهر من است

 

مرتضی گفت: بر روی آدم

باب توبه به لطف من وا شد

فاطمه گفت: از تفضل من

زیر برگ نجاتش امضا شد

 

گفت مولا: منم سفینۀ نوح

کشتی‌ام، کشتی نجات بشر

گفت زهرا: منم صراط نجات

رهروان منند اهل نظر

 

گفت مولا: که سورۀ طورم

گفت زهرا: کتاب مسطورم

مرتضی گفت: مصحف نورم

فاطمه گفت: بیت معمورم

 

گفت حیدر: که سقف مرفوعم

آسمان روی شانه‌های من است

گفت کوثر: که بحر مسجورم

بخشش ایزد از دعای من است

 

ولی الله گفت: دانش من

همه علم پیمبران خداست

فاطمه گفت: دختر نبی‌ام

آنکه مهرش شفیع روز جزاست

 

اسد الله گفت: بعد نبی

بهترین بندۀ خدا هستم

فاطمه گفت: مادر حسنین

سورۀ عصمت و وفا هستم

 

ناگهان رو به سوی فاطمه کرد

سید الأنبیا، رسول امین

گفت باشد سکوت شایسته

دختر من بسنده کن به همین

 

که علی در جهان ولی الله

روز حشر است صاحب برهان

شافع بی بدیل روز جزا

قهر او آتش است و مهرش امان

 

فاطمه گفت رو به سوی پدر

که منم یاس باغ مصطفوی

من و حیدر حریف هم هستیم

کاش حامی مرتضی نشوی

 

گفت حیدر: منم چو جان نبی

گفت کوثر: منم چو روح رسول

گفت مولا: منم صحیفۀ حق

گفت زهرا: منم حبیبه، بتول

 

مرتضی گفت: رستگاری خلق

بسته بر رشتۀ ولای من است

فاطمه گفت: روشنی بهشت

جلوۀ نور ربنای من است

 

گفت پیغمبر خدا: زهرا

بوسه زن بر سر علی و ببین

که هزاران ملک به یاری او

آمدند از بهشت و عرش برین

 

فاطمه کرد رو به سوی علی

گفت: عشقت همه وجود من است

همۀ هستی‌ام فدای تو باد

که ولای تو تار و پود من است

 

ولی الله رو به فاطمه گفت

عشق تو نیز در سرشت من است

تو امید من، آرزوی منی

با تو این زندگی بهشت من است

 

با حدیث مفاخره دل ما

شد پر از نور ایزد ازلی

متبرک به نام فاطمه شد

لحظه لحظه به یمن نام علی

 

یا رب از آستانۀ کرمِ

خاندان رسالت نبوی

دست ما را مکن دمی کوتاه

تا که باشیم «فاطمی ـ علوی»