اگر چه بندۀ غافل، اگر چه نادانم

به زیر دین تو هستم، همیشه می‌دانم

دلیل دارد اگر چشم من ندارد اشک

مرا زمین زده این کثرت گناهانم

خراب کرده‌ام و روز و شب کریم الصفح

میان سجدۀ توبه تو را، تو را خوانم

دلی که جای تو باشد سراسرش نور ست

سیه شده دل من، چون رفیق شیطانم

دروغ و غیبت و تهمت مریض کرده مرا

طبیب من به علی پیش توست درمانم

به غیر تو همه دنبال نفع خود هستند

ازینکه دل نسپردم به تو، پشیمانم

انیس واقعی من فقط خودت هستی

بدون نور حضور تو جسم بی جانم

کرم نما که کریمی و واسعه الرحمه

رسیده‌ام به تباهی خدای رحمانم

همیشه آرزویم بوده تا که جان بدهم

به راه مهدی زهرا، امام دورانم

بیا به جان حسینت ردم نکن مولا

نگاه کن به فقیرت، شکسته بنیانم

حسین گفتم و از نام او دلم لرزید

به یاد کرببلایش دوباره گریانم

قسم به گریۀ زینب، غروب عاشورا

به لحظه‌ای که صدا زد قتیل عریانم