دلم گرفته، هوای بهار کرده دلم
هوای گریۀ بی اختیار کرده دلم
رها کن از لب بام آن دو بافه گیسو را
هوای یک شب دنباله‌دار کرده دلم
بیا! بیا! که برای سرودن بیتی
هزار واژۀ خونین قطار کرده دلم
به هر تپش که نفس تازه می‌کند باری
مرا به زیستن امیدوار کرده دلم
کنون که آخر پیری! نمانده دندانی
غزال خوش خط و خالی شکار کرده دلم
بخند! ای لب خونین! لب ترک خورده!
دلم شکسته، هوای انار کرده دلم
برپا شده است در دل من خیمۀ غمی
جانم! چه نوحه و چه عزا و چه ماتمی
عمری است دلخوشم به همین غم که در جهان
غیر از غمت نداشته‌ام یار و همدمی
آهم برای آینه داری که گم شده است
یاری که گم شده است، دیاری که گم شده است
تقویم‌ها خزان به خزان زرد می‌شوند
در جستجوی بوی بهاری که گم شده است
می‌شود باز پرده‌ای دیگر
پرده‌ای سرخ، پرده‌ای پرپر
پرده‌ای، در میان آتش و دود
پرده‌ای، در میان خاکستر
ای فدای تو هم دل و هم جان
منم آنک حماسه‌ای دیگر
دلم گرفته، هوای بهار کرده دلم
هوای گریۀ بی اختیار کرده دلم
رها کن از لب بام آن دو بافه گیسو را
هوای یک شب دنباله‌دار کرده دلم
بیا! بیا! که برای سرودن بیتی
هزار واژۀ خونین قطار کرده دلم
به هر تپش که نفس تازه می‌کند باری
مرا به زیستن امیدوار کرده دلم
کنون که آخر پیری! نمانده دندانی
غزال خوش خط و خالی شکار کرده دلم
بخند! ای لب خونین! لب ترک خورده!
دلم شکسته، هوای انار کرده دلم
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
