مثل فعل بازدم هستم که از دم کمترم

آدمم، اما به وقت درک از آدم کمترم

هیچ تأثیری ندارم در جهان کوچکم

آه از شادی که جای خود، من از غم کمترم

با عبادات خودم چون عالِم عصر ظهور

سمبل عُجبم که از هرکس در عالم کمترم

شب، نَمی، آمد به چشمم در هوای انتظار

تا بفهمم پیشت از یک قطره شبنم کمترم

مثل شعبانم که دارم در دلم جشن تو را

موقع گریه ولیکن از مُحرم کمترم

داستان‌های ظهورم، کافی‌ام، مستدرکم

وقت روضه از لُهوف و از مُقَرَم کمترم

هیچ اخلاق بدی را حل نکردم در خودم

بی جهت می‌سوزم، اصلا از جهنم کمترم

غایبم در غیبتت یعنی که چون ابن زیاد

با وجودی که زیادی هستم، از کم کمترم

زیست با مولا تمام عمر و فرقش را شکافت

نیستی تا حس کنم از ابن مُلجم کمترم

قاتلت حتی تو را می‌بیند آخر در مصاف

من تو را هرگز ندیدم، پس از او هم کمترم