شاهی که نور دیدۀ خیر الانام بود
ماهی که بر سپهر معالی تمام بود

شد روزگار در نظرش تیره از غبار
باد مخالف از همه سو بس که عام بود

آب از حسین برد و خنجر دهد به شمر
انصاف روزگار ندانم کدام بود

آبی که خار و خس همه سیراب از آن شدند
آیا چرا بر آل پیمبر حرام بود؟

خون دیده‌ها چگونه نگرید بر آن شهید؟
کز خون به پیکرش کفن لعل فام بود

دادی به تیر و نیزه تن پاره پاره را 
زان رخنه‌ها چو صید مرادش مدام بود

آن خضر اهل بیت به صحرای کربلا 
نوشید آب تیغ ز بس تشنه کام بود

تفتند ز آتش عطش آن لعل ناب را
سنگین دلان مضایقه کردند آب را