من همان یا کریم دام شما
جبرئیل قدیم بام شما

صبح روز نخست خواندمتان
چقدر آشناست نام شما

صبح روز ازل حوالی نور
سجده کردیم بر کدام شما؟

من حلالم بود حلال شما
من حرامم بود حرام شما

چهارده قرن دست هیچ کسی
دل ندادم به احترام شما

به شما ساحل کرم گفتند
و به ما سائل حرم گفتند

پر من بال و بال من پر شد
پر و بالی زدم کبوتر شد

به نفس‌های حضرت زهرا
حالمان خوب بود و بهتر شد

سحر پنجم عبادت بود
کوچه‌های خدا منوّر شد

مردی از سمت ابرهای دعا
آمد و خشکی دلم تر شد

آمد و با خودش کتاب آورد
او امام آمد و پیمبر شد

مردی از سمت آفتاب آمد
با مفاتیح مستجاب آمد

آمده تا مرا تکان بدهد
چشم گریان به این و آن بدهد

آمده روی پشت بام سحر
با صدای خدا اذان بدهد

آمده بشکند قفس‌ها را
بال ما را به آسمان بدهد

با خودش نور مصحف آورده
تا خدا را به ما نشان بدهد

به نگاهش دخیل می‌بندیم
تا مناجات یادمان بدهد

ای مسیح! ای مسیر سبز نجات!
بر مناجات کردنت صلوات

ای مناجات ای نسیم دعا
راه نزدیک ما به سمت خدا

ای که دریا کنار تو قطره
قطره با التفات تو دریا

نذر سجادۀ شبانۀ توست
چارمین رکعت نوافل ما

ای امام علیّ دوم من
ای امام چهارم دنیا

مرد شب زنده‌دار سجاده
مرد محراب، التماس دعا

از تو بوی نماز می‌آید
بوی راز و نیاز می‌آید

مادر تو نگین حجب و حیاست
شرف الشمس سیدالشهداست

مایۀ آبروی ایران است
افتخار همیشه‌ام به شماست

از تو و مادر تو این دل ما
عاشق خانوادۀ زهراست

یک سفر پیش ما نمی‌آیی؟
وطن مادری تو این جاست

تو عجم زاده ای تو فامیلی
پس حرم سازی ات به گردن ماست

تو در این سرزمین گل کاری
به خدا حق آب و گل داری

آفتابی که حق کشیده تویی
جلوه‌ای که کسی ندیده تویی

با ظرافت، خدای عزّوجل
بی نظیری که آفریده تویی

آنکه با کفّۀ تولایش
پای میزانمان کشیده تویی

شب اسیر هزار رکعت تو
به خدایم قسم پدیده تویی

نخل‌های بلند نخلستان
بارش رحمتی که دیده تویی

با دعای غلام تو دارد
آسمان مدینه می‌بارد

بی تو سجاده‌ای اگر هم بود
فرش رسوایی دو عالم بود

بی تو یا حرفی از بهشت نبود
یا اگر بود هم جهنم بود

خطبه‌های گلوی زخمی تو
انعکاس غروب ماتم بود

تو اگر خطبه‌ای نمی‌خواندی
خانه‌هامان بدون پرچم بود

تو اگر روضه ای نمی‌خواندی
سال ما سال بی محرّم بود

از تو داریم فصل ماتم را
ده شب گریۀ محرم را

احترام تو را سلام نبود
حق تو کوچه‌های شام نبود

حق آیینه‌ها شکستن نیست
گیرم این آینه امام نبود

هیچ جایی برای حال شما
بدتر از مجلس حرام نبود

گریه کردی، صدا زدی «ای کاش
هیچ سنگی به روی بام نبود

کاش مادر مرا نمی‌زایید
من امامم، خرابه جام نبود»

حرف ویرانه در میان آمد
دختر شاه، یادمان آمد