به روى دامن من ‌امشب استراحت کن

چو من به خاک نشینى بیا و عادت کن

چقدر دور سر روى نیزه پر بزنم

بمان و مثل همیشه کمى محبت کن

بگو که این همه زخم از کجاست روى لبت

برایم از سر بازار شام صحبت کن

ببر مرا که به بزم شراب جایم نیست

مرا ز تیر تماشاى شمر راحت کن

ندیده‌اى که چه کردند مردم کوفه؟

به حال و روز لباسم دوباره دقت کن

گرفته چادر من را به دخترش داده

میان حال من و او خودت قضاوت کن

کشید گوش مرا، گوشواره را، گفتم

بزن تو هم که یتیمم، بگیر غارت کن