دیده بگشا تا شود تنهایی من باورت
نیمه جان هستی و من چون جان گرفتم در برت
همچو گیسویت مرا این سو و آن سو می‌کشی
می‌کشی آخر مرا با خنده‌‌های آخرت
بین میدان و حرم کردی تو سرگردان مرا
من نمی‌دانم چه گویم در جواب مادرت
عذرخواهی می‌کنم من گر نمی‌بوسم تو را
ای به قربان سرت، ترسم جدا گردد سرت
می کنم دفنت اگر پشت حرم، از من مرنج
تاب زیر سم مرکب را ندارد پیکرت
در این دل شکسته به غیر از شراره نیست
همراه من به جز جگر پارهپاره نیست
میریزد از دو چشمترم، اشک بیکسی
دیگر به آسمان دلم، یک ستاره نیست
عمّه! امشب سر زده ماه تمام
کوکب اقبالم آمد روی بام
شد دو چشم نیمهبازم، جام اشک
کن تماشا بستهام احرام اشک
هر زمانی غنچهی لب میگشود
از همه اهل حرم دل میربود
ماه، پیش روی ماه او، خجل
دلبران بر گیسوی او بسته دل
دیده بگشا تا شود تنهایی من باورت
نیمه جان هستی و من چون جان گرفتم در برت
همچو گیسویت مرا این سو و آن سو می‌کشی
می‌کشی آخر مرا با خنده‌‌های آخرت
بین میدان و حرم کردی تو سرگردان مرا
من نمی‌دانم چه گویم در جواب مادرت
عذرخواهی می‌کنم من گر نمی‌بوسم تو را
ای به قربان سرت، ترسم جدا گردد سرت
می کنم دفنت اگر پشت حرم، از من مرنج
تاب زیر سم مرکب را ندارد پیکرت
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
