همین که در محرم تو روضه ‌خوانده می‌‌شود

دل همه به کربلای تو کشانده می‌‌شود

فقط به مجلس حسین می‌‌شود به چشم دید

که پادشاه، پهلوی گدا نشانده می‌‌شود

قدم به راه بیابان نزن، به کوفه نیا

بیا به کوفه، ولی بی‌کفن به کوفه نیا

من از خیانت این شهر، کوه تجربه‌ام

برای تجربه اندوختن به کوفه نیا

بوسه از روی ماه می‌گیرم

زیر نورش پناه می‌گیرم

چشمم از بس ضعیف و کم سو شد

راه را اشتباه می‌گیرم

شدم اسیر غمی‌ جانگداز پشت سرت
و زنده‌ام به دو نذر و نیاز پشت سرت

یکی به نذر دوباره تو را بغل کردن
و دوم اینکه شوم سرفراز پشت سرت