بدی مو به روم نزن دق می‌کنم
من نرم، همه برن، دق می‌کنم
نمی‌ذاری پام به صحنت برسه
نکن این کارو با من، دق می‌کنم

دردم اینه: تک و تنها می‌مونم
با هزار شاید و اما می‌مونم
راهشو خودت بهم نشون بده
چند ساله همش دارم جا می‌مونم

منم و هزار امید و آرزوم
یه کاری کن، داره می‌ره آبروم
تا نیام ضریح تو بغل کنم
آب خوش نمی‌ره پایین از گلوم

رفقای سینه زن گریه کنا
زائرا مسافرای کربلا
هی دارن نمک رو زخمم می‌پاشن
با خداحافظیاشون این روزا

زیر پرچمت نشستم، خوبه جام
می‌کشم تربتت و روی چشام
با پای پیاده که سهله آقا
اگه قسمت بشه سینه خیز میام

حق نداشتم آقا عاشقت بشم؟
یا که بارونی بشه صحن چشم
حقم این نبود که روز اربعین
پای پخش مستقیم آه بکشم

گمونم که فرصت گدایی هست
واسۀ جامونده‌هام یه جایی هست
کربلات اگر چه روزیمون نشد
باز خدا رو شکر امام رضایی هست