بیاورید بساط عزا به نام حسین
به گوش گریه رسیده صدای گام حسین

دم حسینیه نوکر دوباره دستش را
به روی سینه گذارد به احترام حسین

گرفته‌ایم به لب السلام یا عطشان
در آرزوی مگر پاسخ سلام حسین

غدیر قبل محرم برای من یعنی:
علی امام من است و منم غلام حسین

حنای سیب  بهشتی دگر ندارد رنگ
به دست هر که چشیده‌است از طعام حسین

هزار زخم به تن دارد و اگر تنهاست
به اشک روضه توان کرد التیام حسین

چه شد که مهریۀ مادر  مدینه، شده
به دست کوفۀ نامهربان، حرام حسین؟

فقط نه اینکه علی‌اکبر ارباً اربا شد
که بود خدعۀ بدخواه، اقتسام حسین

عمود بر سر عباس زد که می‌دانست
عمود خیمۀ سقاست انسجام حسین

رسیده مقتل شعرم به روضۀ گودال
بماند آنچه گذشته‌است بر خیام حسین