ای که پرچمدار عشـقی، قامت رعنات کو
ای که موسای زمانی، آن یـــد بیـضات کو

ای که اندر دشت خونین قاف قهری قهرمان
در سیاهی‌های دوران، تیغ بی پـروات کو

ای که عالم بر سر سودای عشقت گیج بود
بار دیگر تا ببینم آن سر و سودات کو

ای وجود تشنه‌ات دریای گوهرزای عشق
آن وجود تشنه و آن جود چون دریات کـو

ای که سقای تمام تشنه کامانی بگو
مشک پاره پارۀ سوراخ سر تا پات کـو

عاقبت ای آرزوی تشنه کامان حسین
آن رخ و آن قد سرو سر به پا معنات کـو