اکسیر نام تو کـه به دشت عـدم وزید
هستی ظهور کرد و در آیینه دم وزید
هر غنچه‌ای که می‌شکفد «قل هو الله» است
هو هو، که لمعه لمعه «صمد» در صنم وزید
در محبسی که «الشعرا» ریشه کرده بود
«الّا الّذین» موجزتان مغتنم وزید
از رود رودکی به نی بلخ زد وز آن
بر شاه بیت مشعر باغ ارم وزید
وز جانبی که راز بلیغت در آن گم است
ترجیع بند بند دل «محتشم» وزید
کلکت پس از تجسّس دیرینۀ غزل
بر «منزوی» رسید و قلم در قلم وزید
افتاد هر دو دست علم خود علم ولی
شوریده سر به ساحل «بحر کرم» وزید
یا رب شفیع روز جزا کیست جز حسین؟
تو جان جان جانی و جان، نیست جز حسین
شمس الرکاب زین شرف را یراق کن
رخصت ز حق گرفته و رفع نفاق کن
فتحی ورای سیر فروبستۀ زمان
در بیکران علم خدا با براق کن
بر در زدم هوار که دیوار بشنود
در تار و پود آینه زنگار بشنود
حاشا کسی که مشق هلاهل نکرده است
«احلی من العسل» ز لب یار بشنود
«من» بازتاب اشهد در خون تپیده است
هر صبح و شام آن سر بر نی دمیده است
من، «من یزید» دارد و از هر شریعهاش
فوّارهای به سمت عطش قد کشیده است
در گوشۀ افق پل رنگین کمان زدی
هفتاد و دو بهشت زمرّد فشان زدی
تا پاسدار خون تو خون خدا شود
بطلان به خطّ کوفی «خطّ امان» زدی
اکسیر نام تو کـه به دشت عـدم وزید
هستی ظهور کرد و در آیینه دم وزید
هر غنچه‌ای که می‌شکفد «قل هو الله» است
هو هو، که لمعه لمعه «صمد» در صنم وزید
در محبسی که «الشعرا» ریشه کرده بود
«الّا الّذین» موجزتان مغتنم وزید
از رود رودکی به نی بلخ زد وز آن
بر شاه بیت مشعر باغ ارم وزید
وز جانبی که راز بلیغت در آن گم است
ترجیع بند بند دل «محتشم» وزید
کلکت پس از تجسّس دیرینۀ غزل
بر «منزوی» رسید و قلم در قلم وزید
افتاد هر دو دست علم خود علم ولی
شوریده سر به ساحل «بحر کرم» وزید
یا رب شفیع روز جزا کیست جز حسین؟
تو جان جان جانی و جان، نیست جز حسین
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
